Με δικά σας λόγια

Αυτή η σελίδα είναι αφιερωμένη σε όλους όσους με εμπιστεύτηκαν να διανύσουμε μαζί το δύσκολο ταξίδι της ψυχοθεραπείας. Είναι ένα μικρό μοίρασμα που προέρχεται από ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που εσείς μου μαθαίνετε. Όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, συμβαίνει συχνά να καταλαβαίνουμε πως δεν είμαστε μόνοι όπως νομίζαμε.

«Δεν είχα σκεφτεί ποτέ, ότι μπορώ να ζήσω χωρίς άγχος».

«Νιώθω πως βρίσκομαι στη μέση του ωκεανού μέσα σε μια βάρκα που είναι γεμάτη τρύπες και προσπαθώ με τα δυο μου χέρια να τις καλύψω αλλά είναι τόσες πολλές.. κλείνω με το χέρι μου τη μία και μπαίνει νερό από την άλλη».

«Η κάμπια μέσα στο κουκούλι αποδομείται για να γίνει πεταλούδα, έτσι και στην ψυχοθεραπεία, χρειάζεται η αποδόμηση πριν καταφέρω να πετάξω».

«Πριν ξεκινήσω ψυχοθεραπεία ένιωθα ανάπηρος, σαν να είμαι ελεύθερος φυλακισμένος».

«Όλη μου η ζωή ήταν γκρι και εσύ με βοήθησες να ξαναβάψω τους τοίχους της ζωής μου με χρώμα».

«Οι μόνοι που θα ενοχληθούν με το να βάλεις όρια είναι όσοι επωφελήθηκαν με το να μην τα έχεις».

«Ζω όλη μου τη ζωή σαν να πρέπει να αποδείξω συνεχώς σε κάποιον ότι μπορώ να τα καταφέρω».

«Όλα τα προβλήματα των ανθρώπων προέρχονται από ανθρώπους. Γι’ αυτό απομάκρυνα τους ανθρώπους από κοντά μου».

«Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια ζωή και εγώ ένα κενό».

«Κάθε φορά που ανοίγουμε μια πόρτα και μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο λέω “αα ωραία το βρήκαμε” και έπειτα κοιτάω γύρω μου και βλέπω άλλες τρεις πόρτες που οδηγούν σε άλλα δωμάτια (σε σχέση με την ψυχοθεραπεία)».

Γιατί υπάρχει σοφία στα λόγια αυτού που πονάει.